Zondag, dag 2 Mysore

Na het wakker worden, lekker op het dakterras gaan zitten. Bij dakterras stel ik mij meestal iets anders voor, dan hoe het hier daadwerkelijk uitziet. Het uitzicht is mooi, veel palmbomen in de richting van de stad en achter me wat appartement gebouwen. En ondanks dat het er heel lekker wakker worden is, is het ook wel iets wat ik nu typisch Indiaas zou willen noemen. Ik kan natuurlijk op dag 2 niet te typerend zijn, maar de mensen hier zijn heel praktisch ingericht. Het dakterras is namelijk heel goed toegankelijk met een fatsoenlijke trap, het beton is geverfd met een waterdichte grijze coating en er staan zonneboilers, zonnepanelen en airco units. Het is groot zat, dus in het midden staat een plastic tuintafel met 2 stoelen. Langs de randen zijn betonnen zitjes gemaakt en er zijn doeken om je te beschermen tegen de zon en comfortabel om op te zitten. 2 stellages voor hangmatten zijn er ook. Er is geen moeite gedaan om de bekabeling of leidingen weg te werken. Praktisch dakterras dus. 

Nadat Tiff wakker werd, ons probiotica drankje gehad, zijn we een spelletje gaan spelen om de slaap te verdrijven. Misschien is het de jetlag of het wennen aan allerlei gewoonten, ik weet het niet. Tegen 12:30 komt de huiseigenaar vertellen dat zijn schoonmaakster tegen 15:30 komt. Ze komt voor 150 roepie het huis schoonmaken. Ongekend bedrag voor ons, maar een kilo bananen kost 42 roepie en een volledige maaltijd in een restaurant varieert tussen de 80 roepie en 300 roepie. Voor 80 roepie krijg je een lekker Dal gerecht (zonder rijst of brood) en voor 300 wordt de tafel zo vol gezet, dat je het nooit in je eentje kan opeten. Een doggybag heet hier ' parcel' , dan pakken ze het voor je in op een manier waar Thuisbezorgd wat van kan leren. 

Dat valt ons steeds meer op. Het vooroordeel dat iedereen hier maar wat doet en het ongeregeld is, omdat het een groot land is, gaat echt niet op. Mensen zijn vriendelijk, tegen het hartelijke aan, voor vreemden. Zijn open over wat ze doen en meemaken en schromen niet om om hulp te vragen. Dat zijn de indrukken na dag 2. 

We waren wat chocolade kopen (170 roepie voor 100 gram), van meer dan uitstekende kwaliteit. Geproduceerd in een klein winkeltje van boon tot heerlijke chocolade. Op door de weekse dagen, is er de mogelijkheid het hele proces te bekijken. De ruimte is niet groot, maar heel schoon. En weer, hele vriendelijke bediening, in het Engels en bij het ontmoeten van de eigenaar en een vriend van hem, hele verhalen. Als ze vragen wat we komen doen, weten we niet goed wat we moeten zeggen om niet beledigend te zijn.Dus in plaats van te zeggen dat we Bijbel leraren zijn en vrijwilligerswerk komen doen, drukken we ons voorzichtiger uit met ' we proberen het geluk van mensen te vergroten'. En dat slaat enorm aan. We hebben wat namen opgeschreven van wat jongens die heel graag meer willen weten, want happiness hebben ze hard nodig zeggen ze. Universitair geschoold, vaak in Engeland en succesvol in hun zaakjes.

Ow ja, omdat hier de weekend bijeenkomst in het Engels om 8:30 begint (7:45/8:00 vertrekken voor een ritje van een kwartier) zijn we nog ingelogd via Zoom voor de bijeenkomst in Weert. NL tijd 10:00, India 13:30. Fijn even wat Nederlands te horen, even wat geestelijk voedsel te krijgen en onze gedachten weg te halen bij het acclimatiseren en wennen aan de omgeving. Tegen 14:30 staat er plots een dove vrouw voor onze voordeur (het is een hor). Wat was het fijn om wat te spreken met haar. Ik heb niet gevraagd hoe oud ze was, maar ze leek rond de 25 te zijn. Ze kon niet spellen, maar wel uitleggen dat ze geld nodig had om naar college te gaan. Ze verzamelde namen met donaties. Ze had een tekenlijst bij zich en de meeste gaven rond de 100 roepie. Ze had er 16.000 nodig, voor 1 jaar (incl kost en inwoning). Ik wist dat er een college voor " the deaf and the dumb"  in de buurt was. Maar het is heel dichtbij, nog geen 5km bij ons vandaan. Als we in de buurt ernaar vragen, zeggen ze " it's a college for the deaf and writing". Het staat goed bekend. Dat staat dus zeker op ons lijstje om daar met de studenten te gaan praten. 

In de avond hebben we weer lekker gegeten, het was ook weer veel te veel en dus als parcel meegenomen om als lunch op te warmen. Hier eet je eigenlijk alleen maar groenten. Niet per se gezond, maar het vegetarisch eten is hier echt naar een culinair hoogtepunt gebracht. Daar vertel ik nog wel eens wat meer over!